کمال‌پرستی در روانشناسی باوریست که در آن باید تمام کار‌ها را به شیوه‌ای وسواسی کامل انجام داد و غیر از آن مورد قبول نیست. از دیدگاه پاتولوژی، کمال‌پرستی اصلی‌ترین وجه تشخیصی در اختلال شخصیتی وسواسی-اجباری است که در آن اگر انجام کاری یا نتیجه کاری کمتر از کمال باشد، مورد قبول فرد قرار نمی‌گیرد. در چنین حالاتی باور‌های یاد شده غیر سالم هستند و روانشناسان از چنین افرادی به عنوان کمال‌طلبان نابهنجار یاد می‌کنند. پارکر محقق دانشگاه جان هاپکینز، تعریف ساده‌ای از کمال‌پرستی دارد. او می‌گوید: انسان‌های کمال‌پرست، فشاری دائمی برای حرکت به سمت هدف‌های غیرقابل دستیابی در درون خود احساس می‌کنند. آن‌ها ارزش خودشان را با کارآیی خودشان و دستاوردهایشان می‌سنجند. کمال گرایی مجوعه‌ای از افکار همراه با خودخوری است و شما را وادار می‌کند بخواهید به اهدافی برسید که از نظر عملی غیرواقع‌گرایانه هستند، بلا‌های زیادی سر شما می‌آورند و زندگی شما را سخت می‌کنند: لذت را از شما می‌گیرد. اعتمادبه‌نفس‌تان را می‌گیرد. توانایی شما برای انجام کار‌ها را می‌گیرد. اشتیاق شما را می‌گیرد. توانایی رشد شما را می‌گیرد.

همان زندگی مشترکی که روزگاری نه چندان دور باامید به وفاداری و با آرزوی داشتن روزهایی شاد آغاز شد. اگر پای صحبت‌ها و خاطرات مشاوران خانواده بنشینیم، اگر سری به دادگاه‌های خانواده بزنیم و اگر کمی بیشتر زیر پوست شهر برویم ردپای این بی‌وفایی‌ها را خواهیم دید و اگر بخواهیم صادق باشیم حتما می‌پذیریم که این ردپا‌ها روز به روز بیشتر می‌شود. ردپاهای جامانده روی بسیاری از زندگی‌ها که اثر زشت به جامانده از آن به راحتی پاک نخواهد شد.

یکی از شایع‌ترین مشکلات در خانواده‌ها، روش دستور دادن به کودک هست، طوری که کودک دستور رو به خوبی درک کرده و اجرا کنه، دستورهایی که معمولاً موثر واقع نمیشه خصوصیات زیر رو داره: دستورهای زنجیره ای: دستورهایی هستن که پشت سر هم به کودک داده می‌شه و کودک توانایی به خاطر سپردن همه اونارو نداره، بنابراین بعضی از اونا رو فراموش کرده و انجام نمی‌ده، مثل لباست رو بپوش، دندانهاتو مسواک بزن، موهاتو شونه کن بعد بیا صبحونه بخور. بهتره این دستورها رو به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرده و هر کدوم و به تنهایی از کودک درخواست کنیم. دستورهای مبهم: دستورهایی هستن که برای کودک واضح و روشن نیستند و به خوبی نمی‌تونن منظور گوینده رو منتقل کنن، به عنوان مثال وقتی که ما انتظار داریم بچه‌ها بدون درگیری و خشونت با هم بازی کنن و دعوا نکنن ولی فقط به اونا بگیم: «بچه های خوبی باشین».

شاگرد اول بودم، پدرم یادم داده بود که من همیشه درس بخوانم، وقتی مهمان می آید زود بیایم سلام کنم و بروم! آرام آرام مهمانهای ما خیلی کم شدند چون مادرم غیر مستقیم گفته بود حواس مرا پرت می کنند و من درس دارم! وقتی مدرسه می رفتم، پدرم خودش مرا می رساند. آخه مادرم گفته بود نکنه توی سرویس مدرسه حرف بد یاد بگیرم. پدرم مرا خیلی دوست داشت! وحتی می گفت زنگ تفریح به حیاط نروم! چون ممکن است بچه ها دعوایم کنند! و من نه تنها زنگ تفریح مدرسه که تمام زنگهای تفریح عمرم را در اتاقی درس خواندم! مایه افتخار پدر بودم! شاگرد اول مدرسه تیزهوشان!

بوق زدن ممنوع： یعنی فریاد کشیدن و داد و بیداد کردن ممنوع! خطر ریزش کوه： یعنی وقتی ناسپاس هستی, وقتی توهین و فحاشی میکنی, انتقاد، قضاوت و تحقیر و مقایسه میکنی، باید منتظر بارش خرده سنگ ها بر سرت باشی! پیچ خطرناک： یعنی سرعت خود را کم کنید!!! زندگی هم به کمی شوخ طبعی نیاز دارد.

برخی از بازی‌ها و فعالیت‌ها در آموزش صبر به کودکان تاثیرگذار هستند. برخی از این فعایت‌ها شامل موارد زیر هستند: پخت غذا در هنگام آشپزی، از فرزند خود کمک بگیرید و او را در جریان کار قرار دهید. آشپزی کردن یکی از فعالیت‌های لذت بخش برای کودکان است که در عین حال صبوری را نیز در آن‌ها تقویت می‌کند. برای پخت و پز لازم است که مواد اولیه اندازه‌گیری شوند و پخت هر یک از آن‌ها نیز زمانی طول می‌کشد. همچنین کودک متوجه می‌شود که در پایان انتظار، جایزه و پاداش بزرگی همچون یک غذای خوشمزه خواهد داشت.

وابستگی آفتی بزرگ است که یک رابطه را به ناکامی می‌کشاند، زیرا انسان وابسته همواره فرد مقابل را وادار می‌کند به خاطر او، افکار و عقاید و نوع زندگی خودش را عوض کرده و به‌طور کلی طبق نظر او زندگی کند. وابستگی عاطفی گاهی اوقات نتیجه این واقعیت است که ما یاد نگرفته‌ایم تا سختی‌های زندگی را تحمل کنیم و بنابراین نمی‌توانیم شریک عاطفی‌ای را که آزارمان می‌دهد، ترک کنیم، چرا که از تغییر یا تنها ماندن می‌ترسیم. در موارد حاد حتی اگر مورد سوءاستفاده قرار بگیریم یا با ما بدرفتاری شود، باز هم نمی‌توانیم یار بی‌رحممان را ترک کنیم.

تصور کودکان از خودشان در نقاشی های آنها نمایان می شود. بچه ها خودشان را در صفحه نقاشی شبیه آن چیزی که در ذهن خود هستند نقاشی می کنند. تلاش بیشتر از اندازه کودکان در کشیدن هر وسیله سر جای خودش در نقاشی نشانه استعداد بیش از اندازه یا وسواس است. در تفسیر نقاشی کودکان باید توجه کنید که وقتی کودکی یک نقاشی نیمه کاره را زیبا تمام کند نشان دهنده شادی و خوشحالی کودک و اگر یک نقاشی نیمه کاره را تبدیل به یک نقاشی نا زیبا بکند نشانه وحشت های مستقیم و غیر مستقیم کودک است.

اگر روزی ۱۵ دقیقه را صرف خودسازی کنید در پایان یک سال، تغییر ایجاد شده در خویش را به خوبی احساس خواهید کرد. ۲- اگر روزی ۱۵ دقیقه از کارهای بی‌اهمیت خویش بکاهید، ظرف چند سال موفقیتی چشمگیر نصیب‌تان خواهد شد. ۳- اگر روزی ۱۵ دقیقه را به فراگیری زبان اختصاص دهید از هفته‌ای یک بار کلاس زبان رفتن بهتر است. ۴- اگر روزی ۱۵ دقیقه را به پیاده‌روی سریع اختصاص دهید از گه‌گاه به باشگاه ورزشی رفتن، نتیجهٔ بهتری خواهید گرفت.

مردها را عصبانی نکنید وقتی مردها عصبانی می شوند قابلیت انقباض عضلاتشان به مراتب بالا می رود و توانایی کتک زدن آنها بیشتر می شود... مردها در عصبانیت فقط دوست دارند از موضوع فرار کنند.آنها به حل مسئله فکر نمی کنند تلاش نکنیم تا متقاعدشان کنیم... مردها در عصبانیت شخصیتی بدبین، بددهن و نا مهربان دارند.. فقط یک راه دارد سکوت کنید وقتی سکوت کنید زودتر آرام می شوند. وقتی آرام شدند راحت تر متقاعد می شوند.