روستای بالاجاده

بالاجاده از آبادی های بسیار زیبای دامنه شمالی البرز است که جنگل های انبوه و سر به فلک کشیده ی جنوبی آن،جلوه خاصی بدان بخشیده.این محل در تقسیمات کشوری از دهستان سدن رستان غربی بخش مرکزی شهرستان کردکوی از استان گلستان می باشد و در ۵۴ درجه و ۷ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۴۸ دقیقه عرض شمالی و ارتفاع ۱۶۵ متر از سطح دریا و در حدود ۷ کیلو متری جنوب شرقی کردکوی واقع است. این محل از شمال به روستا های ایلوار،چهارده و النگ،از جنوب تا مرزهای شمالی شهرستان دامغان،از شرق به روستا های خرم آباد(خراب مسجد)و میاندره و از غرب و شمال غربی به شهر کردکوی محدود است.سیمای آن مستطیل شکل است و اضلاع بلند آن واع می باشد. سببش نیز وجود دو رودخانه فصلی شرق و غرب محل است که مانع توسعه آبادی گردید. در پس از انقلاب،آبادی به طرف شمال و جنوب توسعه پیدا کرده است. در معماری قدیم بالاجاده به علت مجاور بودن با جنگل چوب به کار برده می شده. پوشش ساختمان های قدیمی برای عموم مردم «گالی پوش» و برای متمولین و اعیان، سفال و به ندرت هم حلب بوده است.

ساختمان ها همه رو به جنوب است تا هم نور گیر و هم تبه سمت قبله باشند. در گذشته بیشتر ساختمان ها یک طبقه و شماری نیز دو طبقه بوده است. زندکی گذشتگان در این محل به صورت مجتمع بوده و افراد هر طایفه ای در یک مجتمع که اطراف آن هم چهار دیواری بود به سر می بردند و آنجا به نام همان طایفه نامیده می شد. مانند: اسبو خل ، مهدیان خل ، قجر خل ، بهرام خل ، یزدی خل و… در چینه و دیوار های قدیمی، سنگ و کاه گل به کار می رفت و عرض دیوار ها از یک متر هم تجاوز می کرد. اما امروزه در پی ساختمان، سنگ، آجر و ملات به کار برده میشود. سقف خانه های دیروزی،سفال و امروزی ایرانیت و حلب است. در مجموع تفاوت زیادی در خانه سازی امروز با گذشته ی آن دیده می شود. خانه ها نسبت به گذشته بلند تر است و به جهت تزیین،داخل خانه را گچ کاری و نمای آن را سنگ کاری می کنند همچنین نورگیر ها بیشتر و بزرگتر شده است.در قدیم در اطراف بالاجاده خندق حفر می شد.این خندق از شمال شرقی محل یعنی از کنار رودخانه شرقی(محل گذر به سبزه پوش)تا کنار درمانگاه امروزی و از آنجا تا محل مدرسه رادکان حفر شده بود. در محلی که امروزه حمام پایین محله قرار دارد و نیز کنار دبیرستان رادکان، دو دروازه داشت که در آنجا نگهبانی می دادند. حفر خندق و نگهبانی به جهت دفاع در مقابل تهاجمات سواران ترکمن بوده است.

بالاجاده به سبب مجاورت با جنگل و نزدیکی با دریا و داشتن موقعیت میان کوهی، دارای آب و هوای معتدل است. زمستانی سرد و بارانی و تابستانی ملایم و مطبوع دارد. در زمستان به واسطه ی جریان بادهای شمالی تراکم ابرها در کوهستان بیشتر و در نتیجه مقدار برف و باران افزون تر است.علاوه بر جریان بادهای شمالی،بادهای مدیترانه ای و بادهای محلی و همچنین نزدیکی به دریای خزر بر شرایط اقلیمی منطقه تأثیر می گذارند.در بخش جلگه ای این منطقه چند سالی است یخ بندان به ندرت اتفاق می افتد اما ناحیه ی کوهستانی آن در زمستان ها بندرت خالی از برف است به خصوص قله ی «دکالی و درازنو » پر برف ترین کوه های منطقه تا میانه و گاهی تا اواخر بهار پوشیده از برف است.میانگین بارندگی mm 707 است و مقدار بارندگی در جلگه حدود mm 500 و در پای دامنه mm 900 می باشد. پراکندگی بارش در تمام فصول سال دیده می شود و البته در بهار بیشتر است.حداقل درجه حرارت ۸ درجه زیر صفر و حداکثر ۴۵ درجه بالای صفر و میزان رطوبت نسبی ۵۵ تا ۶۵ درصد می باشد.

این روستا با آب و هوای خنک و فضای زیبای خود پذیرای گردشگران و طبیعت گردان از سراسر کشور است.