خانه در مجاورت خیابان طالقانی قرار گرفته است و دارای سه ورودی می باشد دو ورودی در سمت خیابان طالقانی و یک ورودی در کوچه ای قرار دارد که خانه در آن قرار گرفته است. پس از دفن شیخ بر روی بام خانه مناره ای بلند و آجری به همراه گنبدی نسبتا کوتاه ساخته می شود. خانه که از مصالحی همچون آهن و سنگ ساخته شده است دارای پلانی مستطیل شکل است. در نمای بیرونی کاشی کاری هایی زیبا و هفت رنگ منقش به گل و بوته و نقش شیر و خورشید به چشم می خورد. کتیبه ای با آیات نورانی قرآن نیز در نمای بیرونی بنا به چشم می خورد. در این بنا پنجره ها و درب های متعددی به چشم می خورد که همگی به رنگ سفید بوده و چشم انداز زیبایی را بوجود آورده اند.

روبروی بنای اصلی حوضی سنگی و تاریخی قرار دارد که به تازگی مرمت شده است. پنجره ها همگی مشرف به شبستان نسبتا بزرگ خانه هستند. با گذر از شبستان وارد اتاقی می شوید که ضریحی آهنی در میان آن قرار گرفته است. گنبد ساخته شده بر روی بام خانه درست بر بالای این ضریح قرار دارد. در این اتاق آیینه کاری هایی به چشم می خورد که با گذر زمان دچار تغییر رنگ شده است اما در سال های اخیر مورد بازسازی قرار گرفته است. دیوارهای اتاق نیز با کاشی های هفت رنگ به زیبایی آراسته شده است. در این اتاق نیز پنجره ای قرار دارد که رو به خیابان طالقانی گشوده می شود. یکی از نقاط جالب این مقبره وجود یک سنگ در داخل مقبره است که در میان مردم اعتقاد جالبی در رابطه با آن وجود دارد. مردم معتقدند که اگر نیت کرده و مهری را به سنگ بچسبانند در صورت چسبیدن مهر به سنگ حاجتشان روا خواهد شد و اگر مهر بیافتد حاجتشان مقبول نیست. علاوه بر بنای اصلی اتاقی در ضلع جنوبی مجموعه قرار دارد که بسیاری از فرزندان و نوادگان این عالم بزرگ که خود از علمای به نام دوران بوده اند به خاک سپرده شده اند. آرامگاه آل یعقوب در ۲۵ اسفند سال ۱۳۷۹، با شماره‌ی ثبت ۳۲۵۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

دیدن از این مقبره را به شما گردشگران عزیز پیشنهاد میکنیم.