تپه شورکا مربوط به هزاره اول قبل از میلاد است و در شهرستان جویبار، بخش مرکزی، روستای شورکا واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۸۵۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. 

تاریخ تپه(دین)شورکـــــــــــا

در بعضی از مناطق مازندران تپه های خاصی وجود دارد از بهشهر گرفته تا مناطق رویان نوشهر که این تپه های دست ساز در هر منطقه به اسامی مختلف نامیده می شوند ولی عمدتا به این گونه تپه ها (( دین )) گویند.

تپه شورکا که در قسمت شمال شرقی محله واقع شده یکی از شاهکارهای عجیب باقیمانده از اجدادمان است و اسرار زیادی را با خود حفظ کرده است و مطمئنا می توان با رعایت اصول علمی باستان شناسی پرده از اسرار آن برداشت این تپه ها در روستاهای دیگری مانند حیدر آباد ، پائین رودپشت ، مشک آباد و... نیز وجود دارد .همانطوریکه از وضع ظاهری دین برمی آید ، دین در وسط زمینهایی وجود دارد که می توان تکه های سال با رنگهای مختلف ، وسایل فلزی و آجرهائی که شبیه گل شده در آن یافت در کنار این تپه چاله هائی وجود دارد که در اثر برداشت گل لازم برای ساخت خانه های گلی بوجود آمدند. محل چاله ها در زمستانها محل تجمع آب است که به آن « استل » گویند . پس می توان چنین استنباط کرد که « دین »‌ محل اقامت بوده است و احتمالا به دلیل شیب زیاد که دارای دیوارهای عمود یا لااقل نزدیک به عمود بوده است ، در مواقع دفاع بکار می آمد . دین در یک طرف دارای دیوار با شیب زیاد کمتری که محل عبور ومرور به داخل آن بود .
می توان گفت که این دین قلعه ای گلی یا  خشتی بوده که در اثر هوازدگی لایه های روئین آن مسطح شده و دیوارهای اصلی و تمام خصوصیات خود را پنهان کرده است .مهمترین عاملی که مارا به دست ساز بودن ، دین مطمئن می سازد صاف بودن سطح بالای دین است که اگر تغییرات بوجود آمده در چند ساله اخیر را نادیده بگیریم می توان گفت که سطح دین از صافی مرموزی برخوردار است و به عبارت دیگر این قلعه مثل خانه های اطراف خود سقف داشته است و چون جنس آن از گل و خشت بوده به مرور زمان به این شکل فعلی درآمده است.
این «‌دین »‌استفاده جنگی کمتری داشت زیرا در جنگ با آتش زدن قلعه ها و خراب کردن آن چیزی از آن بر جای نمی گذاشتند و بیشتر استفاده اقتصادی داشتند و بعضا خانه روسای قبایل و محل قدرتمند ترین فرد در هر طایفه بوده است و از وسایل و ظروفی که در اطراف این دین یافت می شود می توان گفت که صاحبان آنها انسانهایی بودند که می توانستند از تمامی وسایل و امکانات عصر خود استفاده کنند آنها اموال و طلاها و جواهرات خود را داخل محفظه های بسته ای در پشت بام این خانه بزرگ مخفی می کردند همچنانکه بعضی از مردم به آنها دست یافتند.
در مورد این « دین » یک عقیده خرافاتی وجود دارد که می گویند در روز اول عید اسب سفیدی روی « دین » دور می زند و هر کس هر چه بر آن بزند صاحب مکنت و مال و سرمایه می شود ولی اهل علم و بصیرت می دانند که این تپه ها و گنجینه های داخل آن بواسطه قدمتی که دارند از ارزش و اعتبار ویژه ای برخوردارند. استفاده های گوناگونی که از این نوع تپه ها می شده در نوع خود شنیدنی است تحقیقات بعمل آمده نشان می دهد که در عهد رضا خان ، دین شورکا محل سکونت مردمی بود که بیشتر ترکمن بودند و رضا خان بخاطر یاغی گری آنها ، آنان را به دسته های کوچک تقسیم کرد و روی این تپه ها اسکان داد ولی می توان حدس زد که این مردم مسلمان نبودند زیرا از گربه ماهی تغذیه می کردند و زندگی بسیار سختی داشتند و نکته جالبتر اینکه هیچ کدام از کسانیکه به نوعی با آنها ارتباط نزدیک داشتند مطلبی از آنها نقل قول نکرده اند و فقط از طرز رفتار و زندگی شان گفتند . به این ترتیب مشخص می شود که این مردمان زبانی غیر از مازندرانی و فارسی داشتند و چون خود جمعیت مستقلی در روی تپه ها تشکیل می دادند نمی توانستند با مردم دیگر ارتباط زیاد داشته باشند و شاید یکی از دلایل اسکان آنها در روی این تپه ها همین باشد که به نوعی در قرنطینه بودند .
از استخوانهای بدست آمده از دین چنین بر می آید که همان استخوانهای مردمی باشد که بر روی دین ساکن بوده اند زیرا از کسی شنیده است که این تپه روزی قبرستان بوده باشد.
دین شورکا دارای اسامی گوناگون مثل «گنج نامه » «‌کافر قلعه » می باشد .

وظیفه همه ماست که در نگهداری و حفظ میراث فرهنگی بکوشیم و نگذاریم فرهنگ و تمدن ما بدست فراموشی سپرده شود. فروشگاه اینترنتی سی تی مهر شما را به دیدن این مکان زیبا و تاریخی دعوت می کند.