تالار وحدت را شاید بتوان مرکز رویدادهای فرهنگی‌هنری ایران معرفی کرد. اجراهای به‌یادماندی از هنرمندان نام‌دار در این تالار برای همیشه در حافظه تاریخی هنرمندان و هنردوستان ماندگار است. تالار وحدت با ویژگی‌ها و امکانات متفاوت خود، به هنرمندان این امکان را می‌دهد که هرچه بهتر خلاقیت و ایده‌های تصویریِ‌شان را به به تصویر بکشند.
پیشینه ساختمان تالار وحدت
در سال ۱۳۳۶ پروژه مجموعه‌ی تالار وحدت به اوژن آفتاندلیانس، معمار خوش‌سابقه ارمنی‌ایرانی، سپرده شد. ساخت این مجموعه تماشایی که تجهیزات و طراحی منحصربه‌فردی داشت، ده سال به‌طول انجامید. سرانجام در روز چهارشنبه، سوم آبان‌ماه سال ۱۳۴۶ محمدرضاشاه و فرح پهلوی این مجموعه را افتتاح کردند و نام رودکی، شاعر بزرگ ایرانی را بر آن گذاشتند.
این تالار نخستین سالنِ مخصوص اُپرا و کنسرت‌های بزرگ در ایران بود. در این دوران این تالارِ چندمنظوره برای اجرای نمایش‌های باله، اُپرا، کنسرت‌های موسیقی ایرانی و اروپایی در نظر گرفته شده بود. سازمان ملی باله ایران نیز تا پیش از انقلاب در این تالار قرار داشت.
این مجموعه از دو تالار مجزا تشکیل شده بود که پس از انقلاب، نام تالار بزرگ‌تر را هم‌زمان با هفته وحدت و جشن میلاد پیامبر گرامی اسلام به تالار وحدت و نام تالار کوچک‌تر را به رودکی تغییر دادند. سَردَر تالار وحدت هم در سال ۱۳۸۱ طراحی و ساخته شده است. در سال‌های پس از انقلاب این تالار بیشتر میزبان اجرای کنسرت‌های موسیقی و نمایش‌های تئاتر بوده است.
ساختمان و معماری تالار وحدت تهران
تالار وحدت با زیربنای تقریبی ۱۵۷۰۰ مترمربع در شش طبقه احداث شده است. این تالار متشکل از یک سالن همکف، سه طبقه بالکن و دو طبقه زیرزمین است. ظرفیت سالن همکف ۵۲۲ نفر است و بالکن‌ها به‌شکل نعل اسب ساخته شده‌اند که در مجموع ۷۴۰ تماشاگر را در خود جای می‌دهند.
در دو طبقه زیرزمین نیز تجهیزات مکانیکی و الکتریکی تالار و صحنه‌ی نمایش قرار گرفته‌اند. در طبقه همکف بخش‌هایی دیگر نیز هستند، نظیر بخش‌های اداری، سالن انتظار، بخش‌های خدماتی و بخش‌های مخصوص اجراکنندگان. تمام قسمت‌ها با استفاده از آسانسور در دسترس هستند.
محوطه بیرونی و مجموعه ورزشی
محوطه بیرونی تالار وحدت به‌گونه‌ای طراحی شده است که ساختمان تالار از خیابان اصلی فاصله گرفته است و در دید مستقیم قرار ندارد. با گذر از سَردر اصلی، تماشاگر با چند قدم وارد بنا می‌شود و مدت زیادی در محوطه حرکت نمی‌کند.
وجود مجموعه ورزشی و دانشگاه در ضلع جنوبی تالار وحدت، هیچ تأثیری بر ساختمان تالار نداشته است و فاصله‌شان کافی و مناسب است. داخل سالن انتظار نزدیک در ورودی، محل قرارگیری لباس‌ها یا جامه‌دان قرار دارد. در انتهای سالن انتظار کافه و سرویس‌های‌بهداشتی تعبیه شده‌اند که در عین ارتباط‌داشتن با سالن انتظار، دید مستقیم ندارند.
طبقات مختلف تالار وحدت
اطلاع‌رسانی در تمام بخش‌ها، مانع از سردرگمی تماشاگران و سبب تسریع هدایت آنها شده است. در طبقه اول و سوم سالن‌های انتظار جانبی قرار گرفته است. این سالن‌ها زمان استراحتِ بین برنامه، فضایی مناسب را فراهم می‌کنند و علاوه‌‌براین، جمعیت سالن انتظار را سامان می‌دهند.
سقف لابی با آینه‌کاری تزیین شده است. سالن اصلی کنار سالن انتظار قرار گرفته و با شکل مناسب منحنی خود، تماشاگران را به‌طرف ورودی‌ها هدایت می‌کند. این سالن سه طبقه است و متناسب با هر طبقه، ورودی‌های شرقی و غربی مجزا دارد.
زیبایی‌های فضای داخلی مجموعه
داخل مجموعه تماشاگر با معماری زیبایی رو‌به‌رو می‌شود. بالکن‌ها به‌شکل نعل اسب طراحی شده‌اند. نمای بیرونی بالکن‌ها به‌شکل نیم‌دایره است که مزین به گچ‌بری‌هایی زیبا شده‌اند. ورودی‌های متنوع و مناسب در تمام طبقه‌ها برای تسهیل رفت‌و‌آمد تعبیه شده‌اند. داخل سالنِ نمایش، یک سنِ اصلی و چهار سن متحرک در نظر گرفته شده است.
پشت این سن، پنج اتاق برای گریم، تعویض لباس و تمرین هنرمندان و بازیگران قرار دارد. در سمت دیگر صحنه نیز سه اتاق دیگر برای گروه‌های اجرایی، عوامل فنی و تجهیزات و دکورهای صحنه قرار دارد.
در سال ۹۷ یک لابی و چند اتاقِ گریمِ دیگر هم در پایین تالار ساخته شده که در اختیار گروه‌های پُربازیگر و پروژه‌های سنگین قرار می‌گیرد. در اطراف صحنه نیز اتاق‌هایی مخصوص تک‌نوازها، مهندسان صحنه و قسمت‌های موردنیاز دیگر قرار دارد.
بالکن طبقه دوم تالار وحدت
بالکن طبقه دوم تالار وحدت از بیست کابین مخصوص تشکیل شده است که در دو ضلع شرقی و غربی تعبیه شده‌اند. در هر ضلعِ بالکن ده کابین قرار گرفته است و نحوه استقرار صندلی‌ها در هر سمت کمی متفاوت است. در قسمت شرقی بالکن در کابین اول شرقی، دو ردیف صندلی قرار دارد که در ردیف اول سه صندلی و در ردیف دوم دو صندلی قرار گرفته است.
در کابین دوم شرقی، سه ردیف صندلی که ردیف اول سه صندلی و در دو ردیف بعدی دو صندلی قرار دارد. در کابین‌های سوم و چهارم شرقی، دو ردیف و در هر ردیف دو صندلی جای گرفته است. در کابین‌های پنجم تا نهم شرقی سه صندلی در یک ردیف قرار دارد. کابین دهم شرقی نیز پنج صندلی یک‌ردیفه دارد.
سمت مقابل، کابین‌های غربیِ بالکن طبقه دوم قرار دارند. در کابین اول و دوم غربی سه ردیف صندلی قرار دارد که ردیف اول سه صندلی و ردیف‌های بعدی دو صندلی دارند. در کابین سوم غربی دو ردیف صندلی هست که ردیف اول سه و ردیف بعدی دو صندلی دارد. کابین‌های چهارم تا نهم غربی هم سه صندلیِ یک‌ردیفه دارند.
کابین دهم غربی نیز دارای پنج صندلی یک‌ردیفه است. در محل اتصال کابین‌های غربی و شرقی، جایگاهی مخصوص مقابل سن و در بالکن طبقه دوم قرار دارد. این جایگاه ده صندلی در یک ردیف دارد و دیدی بهتر به سن برایتان فراهم می‌کند.
تشریح قسمت‌های مختلف و متنوع تالار وحدت تهران
سن یا صحنه و چیدمان آن
یکی از قسمت‌های مهم تالار وحدت، سن یا صحنه‌ی اصلی آن است. کنار صحنه تالار وحدت همیشه شال‌هایی به‌طول ۱۲ متر آویزان هستند که علاوه بر ایجاد زیبایی بیشتر، برای پوشاندن پشت صحنه با هدف ورود و خروج بازیگران و هنرمندان استفاده می‌شوند.
تالار وحدت دو پرده اصلی نمایش دارد. این پرده‌ها در فاصله یک‌ونیم‌متری هم در جایگاه‌های مخصوص خود پنهان می‌شوند. همچنین تالار وحدت از سیستم دوپرده‌ای آهنیِ ضد حریق و آکوستیک بهره‌مند است. پرده‌های آهنی مزین به نقش زال و سیمرغ هستند و از لایه‌های مختلفی تشکیل شده‌اند که اجازه عبور هر فرکانسی را نمی‌دهد.
پرده آهنی اصلی، سالن تماشاگران را از تمام صحنه جدا می‌کند و مانع نفود آتش می‌شود. پرده آهنی فرعی با تمام قابلیت‌های پرده اصلی، در سمت چپ تماشاگران و بین واگن‌های جانبی قرار گرفته است. این پرده‌ها به‌وسیله الکتروموتورهای قوی و وزنه تعادل حرکت می‌کنند.
صحنه تالار وحدت مجهر به دو سیستم هشداردهنده در مواقع حریق است. سیستم ترموستات اتوماتیک که ۷۰ عدد از آن در نقاط مختلف نصب شده است، به‌محض بیشترشدن حرارت از حد مجاز، خودکار اعلام خطر می‌کند.
سیستم دیگر دکمه‌های خبردهنده است که با فشار انگشت، زنگ‌های خطر را به صدا درمی‌آورد. سیستم نورپردازی مجموعه از شرکت بلژیکی تهیه شده است و تحت‌لیسانس آلمان است. این سیستم مدرن در تمام قسمت‌های مختلف صحنه و جایگاه تماشاگران، به‌وسیله کوبلینگ‌های مخصوصِ فلزی نصب شده است.
تجهیزات صحنه تالار وحدت
این صحنه با عرض ۱۲ متر و عمق ۱۰ متر متشکل از سه سیستم متحرک است. این سیستم‌ها که به‌نام پُودِیُم شناخته می‌شوند، ابعاد مختلف و قابلیت حرکت‌های گوناگون در جهات مختلف دارند.
این سیستم‌ها تنها یک مرتبه و آن هم به‌صورت دستی، قبل از آغاز مونتاژ صحنه تنظیم می‌شوند و می‌توان دکوری را روی آنها قرار داد یا پشتشان مخفی کرد. سیستم صحنه‌گردان تالار وحدت نیز پشت سن اصلی قرار می‌گیرد.
این صحنه‌گردان قابلیت چرخش به چپ و راست با سرعت‌های مختلف را دارد. همچنین می‌تواند به‌جای سن اصلی قرار بگیرد و هم‌زمان با حرکت به‌جای صحنه اصلی، حول خود نیز بگردد. در این قسمت آسانسوری تک‌محور با ظرفیت حدود ۱۵۰ کیلوگرم قرار دارد که غیب‌کُن نامیده می‌شود و می‌تواند شی یا هنرمندی را از پایین صحنه آشکار کند یا به درون صحنه فرو ببرد.
بخش دیگر از این قسمت آوانسن است که بخش جلویی صحنه نامیده می‌شود. این بخش باعث می‌شود تا در صورت ضرورت ارکستر و سازمان نوازندگان در حین اجرای برنامه‌ها دیده نشوند. این سن به‌وسیله الکتروموتورهای قدرتمند و سیستم‌های الکتریکی و مکانیکی، توسط نیروهای متخصصِ تأسیسات صحنه کنترل و هدایت می‌شود.
همچنین در این قسمت سن جانبی قرار دارد که متشکل از دو واگن جانبی است. این واگن‌ها ریلی هستند و حمل دکورهای بزرگ با وزن بیش از دو تُن را بر عهده دارند.
سیستم صوتی پیشرفته تالار وحدت
بخش دیگر امکانات تصویری مجموعه است که با سه دوربین امکان تصویربرداری را دارد و با تصویرنمایی، پخش تصاویر روی صحنه و پشت صحنه در انتهای سن گردان مسیر می‌شود. همچنین در قسمت نمایش ویدیویی، هشت نمایشگر بزرگ روی صحنه نصب و استفاده می‌شوند که توسط سیستم پردازشگرِ پیشرفته کنترل می‌شوند.
سیستم صوتی مجموعه یکی از پیشرفته‌ترین سیستم‌های حال حاضر دنیاست که در ۲۲ بهمن‌ماه سال ۱۳۸۸ نصب و راه‌اندازی شده است. دو عدد ساب و ۱۲ بلندگوی ویژه در تمام نقاط سالن تعبیه شده‌اند. برای پوشش نقاط کور نیز در واگن‌ها از هشت بلندگوی کوچک‌تر استفاده شده است.
بهترین صندلی‌ها و مکان نشستن در تالار وحدت
بهترین و خوش‌زاویه‌ترین صندلی‌های تالار وحدت، صندلی‌های مجاور و روبه‌روی سن هستند. در سالن اصلی و همکف، صندلی‌های مرکزی‌تر در هر ردیف تسلط بهتری را به تماشاگر می‌دهند. همچنین جایگاه‌های ویژه بالکن‌های اول و دوم نیز از موقعیتی خاص برخوردارند.
البته صندلی‌ها در اکثر کابین‌ها یک‌ردیفه در نظر گرفته شده‌اند تا تماشاگران بتوانند بدون مزاحمت بر صحنه نمایش و سن ملسط باشند. بیش‌ازاندازه نزدیک‌بودن به سن نیز لذت تماشای حضور جمعیت را از تماشاگر می‌گیرد. این در حالی است که در آخرین ردیف سالن اصلی شما کاملاً به حضور هنرمند روی سن اشراف دارید.
تالار وحدت تهران کجاست؟
تالار وحدت تهران در میانه خیابان انقلاب، حدفاصل چهارراه ولیعصر (عج) و میدان فردوسی، خیابان حافظ، اواسط خیابان استاد شهریار واقع شده است. این مجموعه در غرب تا خیابان خارک ادامه می‌یابد. تالار وحدت دو ورودی مجزا دارد. ورودی عمومی و سَردَر اصلی آن در سمت شمال مجموعه و میانه خیابان شهریار واقع شده‌اند. ورودی شرقی نیز برای اشخاص و هنرمندان در نظر گرفته شده است.
تلفن مجموعه:
۶۶۷۳۱۴۱۹ – ۰۲۱
۶۶۷۰۵۱۰۱ – ۰۲۱
دسترسی به تالار وحدت
برای دسترسی به این مجموعه بااستفاده از وسایل نقلیه شخصی می‌توانید از سمت شمال شهر از انتهای بزرگراه مدرس به میدان هفت تیر و سپس خیابان مفتح بروید و این خیابان را تا انتها طی کرده تا به خیابان انقلاب برسید. از بزرگراه صیادشیرازی نیز می‌توانید به میدان سپاه و سپس خیابان انقلاب برسید.
با طی مسافتی به‌سمت غرب خیابان انقلاب و با گذر از میدان فردوسی وارد خیابان حافظ شوید. همچنین از انتهای بزرگراه چمران، قبل از میدان توحید از دوربرگردان وارد جنوب‌به‌شمال بزرگراه چمران شوید و کمی جلوتر وارد خیابان باقرخان و سپس وارد خیابان قریب شوید و این خیابان را تا انتها طی کنید تا به خیابان آزادی برسید.
از سمت جنوب شهر نیز از بزرگراه نواب به خیابان آزادی می‌رسید و خیابان آزادی را به‌سمت شرق تا بعد از میدان انقلاب و خیابان حافظ طی کنید. خیابان استادشهریار پایین‌تر از خیابان انقلاب، در ابتدای خیابان حافظ قرار گرفته است. مجموعه تالار وحدت در میانه این خیابان قابل‌مشاهده است.
دسترسی به تالار وحدت تهران با مترو و سامانه اتوبوس تندرو
برای دسترسی به این محیط فرهنگی با استفاده از وسایل نقلیه عمومی، می‌توانید در ایستگاه تئاتر شهر مترو پیاده شوید. همچنین می‌توانید با اتوبوس‌های تندروی خط پایانه آزادی به چهارراه تهران‌پارس و خط راه‌آهن به تجریش به ایستگاه چهارراه ولیعصر بیایید، سپس با کمی پیاده‌روی از انتهای ضلع شرقی پارک دانشجو وارد خیابان شهریار شوید و ساختمان تالار و ورودی اصلی را در اواسط این خیابان مشاهده کنید.
این تالار زیبا همه روزه مورد توجه افراد زیادی است.
ثبت دیدگاه
0 دیدگاه