ساختمان موزه

ساختمان موزه باستان شناسی شهر کرد درواقع روزگاری گرمابه پرهیزگار بوده است. گرمابه در سال ۱۳۲۶ هجری شمسی که متعلق به حاج حسین پرهیزگار بود ساخته شد.زیربنای حمام ۶۲۰ متر مربع است و دارای دو حمام کوچک و بزرگ است.می توان حمام پرهیزگار را یکی از آخرین ساختمان هایی دانست که در عصر حاضر با چنین ویژگی های معماری و هدفی ساخته شده است. حمام بزرگ در جبهه جنوبی و حمام کوچک متصل به آن و در ضلع شمالی قرار دارد . حمام بزرگ از هشتی، راهرو، سربینه، میان در، گرمخانه، خزینه و شاه نشین تشکیل شده و حمام کوچک شامل سربینه، راهرو، گرمخانه و خزینه است.

ستون های سنگی گرد با شیارهای قاشقی عمیق، کف پوشیده شده با کاشی سفید و فیروزه ای، حوض سنگی چند ضلعی در وسط و حوض های عمیقی در سه طرف آن با طاق نماهای سکوهای سنگی که کاربردشان رختکن بوده است از ویژگیهای معماری آن محسوب می شوند. در سال ۱۳۷۶ طرح تبدیل حمام پرهیزکار به موزه باستان شناسی شهرکرد آغاز شد و در این عملیات الحاقاتی به سبک و سیاق معماری سنتی به آن افزوده شد و زیربنای آن به ۱۴۰۰ متر افزایش یافت، تا سر انجام در بهار سال ۱۳۸۲ کارهای آن به پایان رسید. در اردیبهش سال ۱۳۸۲ شمسی موزه باستان شناسی به دست مهندس سید محمد بهشتی رئیس سازمان میراث فرهنگی کشور افتتاح برای عموم مردم به بهره برداری رسید.

آثار تاریخی

برای نگهداری اشیا تاریخی آن ها را به اشیای پیش از تاریخ ، دوران تاریخی و دوران اسلامی تقسیم کرده اند و در سربینه، میان در، گرمخانه، خزینه و شاه نشین حمام بزرگ در معرض نمایش قرار داده اند.این آثار خود به ابزار سنگی وسفالی دسته بندی می شوند. ابزار سنگی که کهن ترینشان در دوران نو سنگی ساخته شده و به هزاره هفتم یا هشتم پیش از میلاد مربوط می شود در منطقه لردگان و گندمان کشف شده است. از جمله این آثار می توان به تیغه های کوچک سنگی با لبه صاف، تیغه های بزرگ دندانه دار اره ای و نیز تیغه هایی از جنس سنگ شیشه به رنگ های سیاه و سبز تیره و قطعات سنگی دیگر از جمله دسته هاون اشاره کرد. از جمله اشیا سفالی پیکرک های گلی مانند حیوانی شبیه گرازبا قدمت ۹۰۰۰ سال و کاسه های و ظروف به دست آمده از گورگای تپه شهرک می باشند.