در رشته کوه جهانبین که در فاصله 17 کیلومتری شهرکرد، مرکز استان چهارمحال و بختیاری، واقع است دو نام تاریخی توجهات را به خود جلب می کند: تخت صممبر و پایتخت صممبر .در قسمت شرقی کوه جهانبین و بر فراز آن کوه دو نقطه از آوازه و معروفیت زیادی برخوردار است و توجهات همگان را به خود جلب کرده است و مراکز فرهنگی ای هم پژوهش هایی را در این زمینه شروع کرده اند.گردشگرانی که علاقه مند پژوهش و تاریخ اصیل این استان هستند میتوانند سری به این منطقه بزنند.

این نقطه کوه که از دور مانند نوک پرنده ای دیده می شود، تخت صممبر است. وقتی به نزدیک آن می رویم پلکان هایی که روی کوه که آن را شن و ریگ گرفته است، دیده می شود و ما را به سمت تخت صممبر در بالای آن هدایت می کند . در بالای آن سطح جذابی است که با قرار گرفتن در آنجا می توان از بالا دشت سیرک و صحرای لری و شهرها و روستاهای همجوار را دید.محوطه تخت صممبر از شرق و شمال و جنوب غرب پرتگاه است، ولی تنها راه اتصال به پایین تخت صممبر همین پلکان های جنوب غربی است.

حدود 500 متر پایین تر از تخت صممبر، چشمه آبی است که به کنار آن چشمه، تخت صممبر می گویند. بنا به گفته مردم این ناحیه که در گفته خود تردید ندارند این دو مکان محل اقامت دختر قاضی کشمیر بوده است که در دوران پادشاهی صفوی به اینجا می آمده و گیاهان دارویی ای که فراوان در این کوه می روییده را به کمک همراهانش می چیدند و در محوطه تخت صممبر آنها را بسته بندی و نگهداری می کردند و پاییز هر سال به کشورشان هندوستان می بردند.

یک شاعر خوش ذوق ناشناس از عاشق شدن قزلباشی از صفویه به صممبر، شعری سروده است که در آن از تخیلات خود استفاده کرده است. این شعر او یک سندی است که آمدن دختر قاضی کشمیر را بدین کوه و اقامت او را در دوره صفویه ثابت می کند. همین سند و نظر که تاکنون کسی خلاف آن را بیان نکرده است، بیانگر این موضوع است که دو نقطه از مهمترین و نزدیکترین کوه ها به شهرکرد (مرکز استان چهارمحال و بختیاری) به نام یک زن مسلمان کشمیری نامگذاری شده و نشان می دهد این زن از شخصیتی استوار و برجسته برخوردار بوده است که این چنین قرن‌ها نام او را زنده نگه داشته اند و با احترام از او یاد می شود و این نقطه کوه را با نام او می شناسند. کتاب حیدر بیگ و صممبر را انتشارات کتابفروشی اسلامی تحت عنوان قصه شیرین عبارت حیدربیگ و صممبر، گرد آوری و چاپ کرده است که از تاریخ چاپ آن اطلاعی در دست نیست و تنها کپی این کتاب در استان یافت شده است.