امامزاده سید اسحاق(علیه السلام) در شهرستان ساوه، استان مرکزی واقع شده و یکی از مزارات باشکوه و باعظمت شهر ساوه است که بارگاهی قدیمی و جزوآثار میراث فرهنگی کشور است. شهرت و معروفیت این امامزاده از گنبد و بارگاه او هویدا است زیرا تنها بقعه ی مجللی که در این شهرستان وجود دارد متعلق به این امامزاده جلیل القدر است.

این بنا در چندصدمتری مسجدجامع شهر ساوه جنوب شرقی و در میدان سرداران قرارگرفته است و شامل صحن و دو ایوان شرقی و شمالی، حرم وگنبدبرج گونه آن از آثار قرن هفتم است که در سده های بعد واحدهائی بدان افزوده شده است. مساحت ساختمان اصلی بقعه ۱۰۰ مترمربع و مساحت کل بنا ۱۵۰۰مترمربع است و مجموعه عرصه و اعیان آن ۱۷ هکتار می باشد.کاشیهاى هشت گوش فیروزه‌اى‌، کاشى‌هاى خشتى سه سانتى‌مترى فیروزه‌فام و کتیبه موجود از زیبایى‌هاى خاص این بقعه است.

متن کتیبه کاشى‌کارى موجود به خط برجسته ثلث شامل سوره مبارکه جمعه است و برروى آن تاریخ ۶۷۶ هـ.ق خوانده مى‌شود.گنبد فراز بقعه به صورت شلجمی هشت ترک و از آثار دوران صفویه است، در نمای جانب شمال امامزاده ایوان بلندی قرار داردکه بر جلوه مجموعه افزوده است، در این بنا نقاشیهای زیبا بکارگرفته شده که چشم هر بیننده را مجذوب خود می کند.

بنای امامزاده اسحاق از جمله بناهای تاریخی و سرشار از جاذبه های هنری و معماری قدیم است که هنرمندان کوشیده اند تمام فکر و هنر خود را برای نمایاندن تقدس مکان و پیوندآن با جلوه های معنوی و آسمانی به کار برند. این بنا به سبک بناهای عصر سلجوقیان در قرن هفتم ساخته شده است. هسته اصلی در سال ۶۷۶ هجری قمری بناگردیده و نقش گنبد آن در عصر صفویه به صورت کنونی درآمده است.

قاعده گنبد از داخل و خارج برجی شکل و درگاه های آن تنگ و کوتاه است. بنای اصلی دارای گنبد دوپوش زیبائی است وگنبدرویی آجری و نسبت به خود بناکوچکتر است. در زیر کاسه گنبد درونی نقاشی ها و تزیینات رنگارنگ دوره صفویه دیده می شوند.گنبد این بنا پیازی شکل و دارای ۱۲ ترک موزون استوانه ای است. در دوره قاجاریه نیز الحاقاتی به این بنا افزوده شده است. هسته اولیه بنا به شکل کثیرالاضلاع ساخته شده و از داخل هشت ضلعی است.

در روی یک قطعه کاشی بسیار قدیمی تاریخ ۶۷۶ خوانده می شود که نشان می دهد. قبل از قرون ششم و هفتم این زیارتگاه با بنای ساده ای که داشته مورد توجه مردم بوده است. ضریحی مطلا به ابعاد ۵/۲×۵/۳ متر و نقاشیهای زیبای داخل محوطه حرم به جذابیت این مکان شریف افزوده است. در دوره قاجار ایوانهای شمالی و غربی ساخته شده و درکنار ایوان شرقی حجره هایی بنا شده است.آب انبار این بنا نیز مربوط به دوره صفویه و بعد از آن می باشد.
مرتضی سیفی تفرشی درکتاب مروری بر جغرافیای تاریخی ساوه می نویسد: این بقعه در سال ۱۰۲۳ تعمیر شده و روی کاشی با زمینه لاجوردی نوشته شده: هذاتربه الشریف الاسحق بن الامام موسی الکاظم(علیه السلام) واخ الامام المرتضی الرضا(علیه السلام).