این منطقه با وسعت ۳۰۵۸۵۴ هکتار در ۱۰۰ کیلومتری شمال شرق شهر نایین واقع شده است. این منطقه مشتمل بر دشتها و سلسله کوههای به هم پیوسته می‌باشد که یک زیستگاه بکر و دست نخورده‌ای را در قلب کویر برای انواع گونه‌های گیاهی و جانوری فراهم آورده است.

منطقه عباس آباد نایین که در شرقشهرستان نایین و با وسعت ۳۰۰۰۰۰ هکتار ( که البته همیشه زمزمه هایی برای ثبت منطقه با وسعت ۴۰۰۰۰۰ هکتار هم وجود داشته است ) قرار دارد ، پس از تلاشهای انجمن یوز پلنگ ایرانی و مسئول اداره محیط زیست نایین ( از سال ۱۳۸۲ به این سو ) هم اکنون به عنوان شاخص ترین زیستگاه یوز پلنگ در استان اصفهان از طرف پروژه یوز پلنگ آسیایی مورد توجه قرار گرفته است .

منطقه عباس آباد نایین مابین شهر انارک و شهر بیاضه در منتهی الیه شرقی استان اصفهان قرار گرفته است ، که شامل رشته کوههای صعب العبور و تپه ماهور های وسیع منتهی به دشت است که زیستگاه ایده آل برای یوز پلنگ به شمار می آیند . منطقه عباس آباد مهمترین ذخیره جبیر استان اصفهان را نیز شامل می شود . اولین تصویر جبیر توسط دوربینهای تله ای در استان اصفهان در منطقه عباس آباد بدست آمد و همچنین اولین تصویر کاراکال در استان نیز در همین منطقه ثبت شد (هر دو توسط انجمن یوز پلنگ ایرانی ) . نکته جالب اینجاست که حضور کاراکال و تصاویر و گزارشات مستقیم آن در منطقه عباس اباد به طور محسوسی بالاست.

قبل از اینکه جاده چوپانان اردکان به طول بیش از ۳۰ کیلومتر از قلب منطقه عبور کند ، جنوب منطقه یکی از بکرترین زیستگاههای کویری کشور بود که متاسفانه با عبور جاده آسیب زیادی دیده است و منطقه را دو قسمت شرقی و غربی تقسیم کرده است. در منطقه عباس آباد ۳۵ گونه پستاندار و ۷۲ گونه پرنده بومی و ۱۵۵ گونه پرنده مهاجر دارد.

این منطقه یکی از با ارزش‌ترین زیستگاههای یوزپلنگ آسیایی محسوب می‌شود. گونه‌هــــای جانوری متعدد دیگری نیز در این منطقه دیده می‌شوند که مهمترین آنها پلنگ، جبیر، کاراکال، گربه شنی ، شاه روباه، هوبره و زاغ بور می باشند.

پوشش گیاهی شاخص این منطقه درمنه، گز و تاغ می باشد. منطقه عباس‌آباد در دو ناحیه رویشی ایرانوـ تورانی (Irano–Touranian) و نوبوـ ‌سندی (Nobo-Sindian)قرار دارد. در این منطقه جوامع گیاهی کویری، بیابانی، نیمه بیابانی، جوامع گیاهی خاک‌های شور و همچنین جوامع گیاهی استپی کوهستانی پراکنش دارد. تاکنون بیش از ۴۰۰ گونه گیاهی در سطح منطقه شناسایی شده است. به رغم وجود محدودیت‌های زیستی از جمله بارندگی کم و متغیر، آب و هوای گرم و محدودیتهای خاک، پوشش گیاهی از تنوع و تراکم قابل توجهی برخوردار بوده و در مقایسه با دیگر مناطق حاشیه کویر مرکزی کشور، این منطقه همواره به عنوان زیستگاهی شاخص، ییلاقی و سرسبز در دل کویر تلقی شده است. در اینجا پوشش گیاهی بیوتیپ طبیعی را داشته و هم‌اکنون از تغییر و تبدیل و فعالیت‌های انسانی نظیر کشاورزی، توسعه روستایی، بوته ‌کنی و تا حدود زیادی فشار دام به ‌دور‌ می‌باشد. این منطقه یکی از جاذبه های استان اصفهان است که گردشگران میتوانند از آن بازدید کنند.