غار هیو در استان البرز، در شمال غربی هیو و در دامنه کوه و دره تفریحی واسوار واقع ‌شده است. این غار که واسوار نیز نامیده میشود، دهانه ای بیضی ‌شکل با قطر حدود ۶۰ سانتیمتر دارد که شیب زیاد ورود به آن را کمی مشکل کرده است. درون تالارهای غار قندیل‌ های شفاف و بلورین بسیاری به چشم می ‌خورد. از نکات قابل ‌توجه‌ غار تنوع اشکال استالاکتیت ‌ها و استالاگمیت ‌های آن است. همچنین غار هیو زیستگاه برخی از حشرات بومی، عنکبوت ها، مار و خفاش است. ورود به غار، زیاد کار سختی نیست و میتوان با یک فرود حدوداً دو متری به کف غار رسید. چکیده ها و چکنده هایی بسیار زیبا و چشم نواز در این غار وجود دارند که بدبختانه بخشی از آنها، توسّط هم میهنان و دوستان ناآگاه ما کنده شده اند و زخم ژرفی را بر دل این غار زیبا به یادگار گذاشته اند.

ویژگیهای غار:

این غار در لایه‌ هایی از سنگ‌ های آهکی، با قدمت ۲۶۵ میلیون سال موسوم به آهک‌ های روته قرار دارد. البته این قدمت برای تشکیل غار نبوده و شواهد حاکی از جوان بودن فوق‌ العاده‌ خود غار است. ورودی غار چاهی به ارتفاع دو و نیم متر و به شعاع ۶۰ الی ۷۰ سانتیمتر بوده و بعد از فرود از آن وارد دالان اصلی شده و پیمایش غار آغاز می‌ شود. غار هیو شامل دو دالان و دو تالار است که دالان اول حدود پنجاه متر طول داشته و از دالان دوم کمی طولانی تر است. پس از فرود به غار، تنها راه ادامه مسیر، راهیست در سمت چپ که وارد آن میشویم. پس از رسیدن به میانه های غار، کم کم زیبایی های آن خودنمایی میکند. بدنه اصلی غار شامل گالری بزرگی است که ارتفاع آن در قسمت ‌هایی به بیش از ۲۳ متر نیز می ‌رسد.

این غار یک راهرو اصلی دارد که دو تالار را در بر گرفته و به تدریج بر ارتفاع سقف تالار افزوده می‌ شود. هر چه که جلوتر برویم، زیبایی های غار، بیشتر میشود. عرض دالان غار متفاوت بوده و در همه نقاط غار یکسان نیست. به ته غار که میرسیم، محوّطه بزرگی می بینیم که سقف و دیواره های آن پر از همان چکیده ها و چکنده های زیبا است. در داخل تالار‌ها استالاگمیت ‌ها و استلاگتیت‌ های آهکی که گاهی ارتفاع آنها به بیش از ۷ متر می‌ رسد چشم اندازی زیبا را خلق کرده اند. بخش بزرگی از استالاکتیت‌ ها و استا لاگمیت ‌ها به دلیل ناآگاهی از ارزش علمی و زیبایی شناختی برخی از بازدید کنندگان تخریب شده است. ستون ‌های درون غار نیز از جنس مواد آرگونی و تراورتن هستند. پیمایش کامل این غار ۲ ساعت زمان نیاز دارد.

توصیه های لازم:

غار کاملا تاریک و بدون نورپردازی می باشد و گردشگران باید تجهیزات غارنوردی شامل کلاه ایمنی، هدلامپ (چراغ قوه ای که روی پیشانی قرار می گیرد) و کفش مناسب داشته باشند.

میزان پیاده روی تا ابتدای دهانه غار حدود دو الی دو ساعت و نیم می باشد (حدود یک الی یک ساعت  و نیم در مسیر پاکوپ و مسطح  و حدود نیم ساعت تا رسیدن به دهانه غار همراه با شیب) و همین میزان در مسیر برگشت خواهد بود.

مجموع پیمایش رفت و برگشت درون غار حدود  دو ساعت  زمان نیاز دارد.

دهانه ورودی غار هیو بسیار کوچک و باریک است و تقریبا نزدیک به دو متر و نیم فرود دارد.

همراه داشتن  یک وعده ناهار توصیه می شود.

مسیر دسترسی:

برای دسترسی به این غار باید از انتهای شمالی روستای هیو خارج شده و از طریق جاده ‌ای خاکی به سمت شمال غرب حرکت کرده، بعد از گذشتن از باغ‌ های روستای هیو و گذر از رودخانه‌ ای که به سمت غرب می ‌رود و بعد از رسیدن به دومین آب بند سیمانی و بزرگ که بر روی رودخانه ای خشک بسته شده، خودرو ها را در این مکان پارک می کنیم و با راهنمایی یکی از اهالی به سمت تپه آن سوی رود پیاده رفته، بالای تپه می ‌توان دهانه چاه مانند غار را یافت. برای رسسیدن به غار باید از تپّه ای نیمه بلند در حدود پانصد متر که دربردارنده سربالایی تند و نفسگیری است، بالا برویم. دهانه غار، با شکاف کوچکی مشخص است. علاقه مندان می توانند از این مکان زیبا دیدن کنند.