شاهرود یکی از شهرهای قدیمی و تاریخی ایران و از زیباترین و سرسبزترین نقاط سمنان است. موقعیت این شهر در حد فاصل آبوهوای کویری در جنوب و آبوهوای پرباران و مرطوب در شمال ایران است. این موقعیت باعث شد شاهرود را قاره کوچک بنامند. قدمزدن در کوچهپسکوچههای شاهرود و دیدن درختان تنومند چنار در بهار و پاییز، حالوهوای خوشی دارد.
روستای مجن کجاست؟
35 کیلومتری شمالغربی شاهرود است؛ جایی که هوای لطیف و کوهستانی، ساختمانهای پلکانیشکل، آبشارهای روان، چشمههای زیبا و هفترنگ و مراتع سرسبز و باغهای زیبا به آن شکوه خاصی میبخشید. این شهر از شمال با دریا و جنگل، از شرق با قله شاهوار، و از غرب با دشتهای شمالغربی دامغان ارتباط دارد.
وقتی از شاهرود بهسمت جاده زیبا و اسرارآمیز توسکستان که شاهرود را به گرگان وصل میکند حرکت میکنید، در میانه راه به یک دوراهی میرسید که به روستای مجن منتهی میشود. ازآنجاکه مجن در منطقه کوهستانی و در دل کوههای البرز شرقی جای دارد، شهری بنبست محسوب می شود و بین دو رودخانه پیحصار و پیشده بنا شده است.
چرا نام این روستا مجن است؟
در گذشته مجن روستایی کوچک بود که امروزه طبق تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شده است. ریشسفیدان این شهر، بهعلت وجود انبوه درختان سربهفلککشیده که از رسیدن نورخورشید به زمین جلوگیری میکرده، نام آن را برگرفته از جنت میدانند. اما در حقیقت نام شهر از منیژه گرفته شده است.
در گذشته دو قلعه بند در مجن وجود داشته است. پسر حاکم یکی از این دو قلعه به دختر حاکم قلعه دیگر، منیژه، علاقهمند میشود. منیژه شرط خود برای ازدواج را کشیدن کانال هوایی برای انتقال آب در شهر میگذارد. ازآنجاکه دیدگاه مهندسی منیژه باعث آبادانی و رونق شهر شد، نام او را روی شهر گذاشتهاند که بهمرور زمان از منیژه به مجن تغییر کرده است. طبق گفتههایی، قدمت شهر به قبل از میلاد هم میرسد.
آبوهوا:
در این شهر کوهستانی میتوان چهار فصل را بهخوبی احساس کرد. آبوهوا در پاییز و زمستان سرد است و با یخبندان و بارش سنگین برف و باران همراه است و در فصول بهار و تابستان معتدل است. در بهار گلهای وحشی، گونههای دارویی، سبزیهای صحرایی و شکوفههای میوه، عطر و زیبایی خاصی به شهر و باغهای اطراف میبخشند. بهعلت شرایط و موقعیت اقلیمی منطقه، انواع مختلف گونههای گیاهی از قبیل شنگیهای صحرایی، پونه، سرشور، ریواس، گون و رشک بهفراوانی یافت میشوند.
غذاهای محلی روستای مجن:
یکی از غذاهای لذیذ و خوشمزه مجن، که در گذشته حتی در صحرا و سر زمین هم رایج بوده، «کماجدان پلو» یا در اصطلاح مجنیاش «کماجدان دناین» است. این غذای خوشمزه از برنج و گوشت (ترجیحا گوشت خشک) درست میشود. کماجدانی (قابلمه) در وسط تنور پر از خاکستر و زغال داغ قرار داده میشود و روی آن با زغال پوشیده میشود.
این روش گذاشتن کماجدان با محتوایش در زیر زغالهای گداخته «کماجدانگذاشتن» نامیده میشود، که بیشتر در روزهایی مورد استفاده قرار میگیرد که از تنور فقط برای پخت نان استفاده میکنند.
دیدنیها:
در بافت قدیمی شهر میتوان دیوارها و سقف اتاقها را که با خاک قرمز و زرد تزیین شدهاند مشاهده کرد. مصالح خانهها اکثرا از سنگ و چوب است که به دلانگیزی بافت شهر افزوده است. دیوارهای سنگی اندود کاهگل شدهاند و نمای آنها گل قرمز است. کوچههای پرپیچوخم و معماری ویژه شبیه شهر ماسوله، چشمانداز شهر را زیبا کرده است. اکثر خانههای شهر دارای ایوانهایی تزیینشده با گل سفید و قرمزند.
از دیگر دیدنیهای مجن میتوان به آبشار تنگه داستان، تنگه اسمال، تنگه تاریک، چشمه هفترنگ، آثار سفالی، قلعههایی در اطراف شهر و درختان کهنسال ارس (که بهنام سور مشهورند و قدمت تاریخی منطقه را به رخ میکشند) اشاره کرد.
آبشار تنگه داستان:
این آبشار زیبا در 18کیلومتری مجن قرار دارد که حدود نیمی از مسیر جاده آن خاکی است. در هنگام عزیمت به این آبشار، دستههای پرتعداد کبک شما را همراهی میکنند. در مسیر می توانید از استشمام بوی گلهای وحشی در بهار و دیدن آفتابگردانهای منطقه در تابستان لذت ببرید. اطراف آبشار به تعداد کافی آلاچیق برای اسکان و پارکینگ دارد.
تنگه داستان آبشاری چهارطبقه است که بین دو سنگ عظیمالجثه بهارتفاع 12 متر قرار دارد و آب آن از تنگه رستم، تنگه تاریک و تنگه زندان تغذیه میکند و در پایان به رودخانه تاش میریزد و تامینکننده بخشی از رودخانه شهر و منبع آب کشاورزی مردم منطقه به شمار میرود. در بالای تنگه یک جفت عقاب گردنطلایی که معمولا در جنگل دیده میشوند زندگی میکنند. گذشت زمان باعث فرسایش سنگهای آهکی کوه و ایجاد کانالی چنددهمتری شده است.
سوغات:
محصولات دامداری و کشاورزی (سیبزمینی و گندم و جو) و باغداری (شامل زردآلو، سیب، گردو، گیلاس و آلبالو) بهراحتی در شهر پیدا میشوند. شما میتوانید در هنگام گشتوگذار بهراحتی به آنها دسترسی داشته باشید و از بوی خوش نان داغ تنوری در کوچهپسکوچههای شهر لذت ببرید. مجن دارای سرای محله و کارگاه تولید صنایع دستی است.
از محصولات و فرآوردههای دستی شهر، که معمولا گردشگران سوغات میبرند، میتوان به جاجیم، چوخایی (نوعی پارچه که از آن برای دوخت لباس محلی استفاده میشود) و چادرشب اشاره کرد. جاجیم از پرنقشترین دستبافتههای سنتی شهرستان شاهرود است و غالبا در نقاط کوهستانی مانند مجن رواج بیشتری دارد. هنرمندان این نقاط ابتدا پشم گوسفند را میریسند و پس از رنگرزی، آن با استفاده از کارگاه سنتی بافندگی به بافت جاجیم نقشدار می پردازند. مجنیها جاجیم پرنقش و ظریف را «گلیچ» مینامند.
بهترین زمان سفر:
ازآنجاکه منطقه دارای آبوهوای سرد کوهستانی است، بهار و تابستان بهترین زمان سفر است.
اقامت:
میتوانید از اهالی مجن اتاق اجاره کنید یا اگر بهدنبال رفاه بیشتر هستید، هتل قصر بسطام، هتل جهانگردی و هتل پارامیدای شاهرود انتخاب خوبی برای اقامت شما است.
آدابورسوم:
مردم باصفا و مهماننواز مجن و روستاهای اطراف به گویش مجنی که گویشی از زبان طبری است سخن می گویند و از قومیت طبری (مازندرانی) هستند. مجن دارای آیینها و مراسم پرشوری است؛ آیینهایی که در ماههای محرم و صفر انجام میشود و بهبهترین نحو صورت میگیرد.
این آیینها شامل حرکت نمادین کاروان طفلان مسلم و کاروان اسرا، نخلگردانی، حمل علم و پرچم، ذوالجناح و چلچلا است که از این میان آیین چلچلا و نخلگردانی قابلیت معرفی برای ثبت در فهرست میراث معنوی ملی و جهانی را دارند. چلچلا دعایی موسوم به دعای چهلچراغ است که با حضور عزاداران و خادمان حسینی مقارن با غروب آفتاب در حسینیه بالا و پایین برگزار می شود. مرسوم است خانوادهها در روز عاشورا روی پشتبام خانهها جمع شوند و اشک ماتم بریزند.
در ماه مبارک رمضان، مردم با جشن حنابندان خود را برای ماه مبارک آماده میکنند. این جشن از سنتهای دیرینه مجن است که دو روز قبل از آغاز ماه رمضان آغاز میشود و تا دو روز بعد از رویت هلال ماه ادامه دارد. این جشن همراه با خواندن صلوات و دعاهای پایان ماه شعبان و دعای افتتاح در منزل بزرگ خاندان انجام میشود. مردم با گذاشتن حنا روی کف دست و پا این جشن را برگزار میکنند و روزه خود را با نقل، شیرینی، خرما، نان محلی، پنیر و سبزی افطار میکنند. در طی سفر به این شهر حتما از جاذبه های این روستا دیدن کنید و لذت ببرید.
ثبت دیدگاه
0 دیدگاه