این مجموعه که از بناهای مسجد، آب انبار و حمام در مجاورت هم تشکیل شده است در مجاورت دروازهقاین و در محدوده شهر تاریخی تون قرار گرفته است.موقعیت این بناها در کنار هم، تعریف خاصی از فضای معماری شهری در این محدوده می باشد.

این مجموعه در حال حاضر در گوشه ای از شهر تاریخی تون و در مجاورت جاده کمربندی این شهر واقع گردیده است.

مسجد کوشک در مجاورت دو بنای شاخص آب انبار کوشک و حمام کوشک واقع گردیده است. این مسجد با داشتن کتیبه ای به سال ۵۵۴ هجری قمری ساخت بنا را تا دوره سلجوقی به عقب می برد. از سویی مسجد دارای طاق‌هایی است که به تقلید از سبک ساسانی و با ستون‌های قطور و متناسب با طاق‌ها ساخته شده، که دوره ساخت بنا را به سده‌های نخست اسلام می‌رساند.

مسجد کوشک، قدیمی‌ترین مسجداستان خراسان جنوبی بوده و بر اساس شواهد معماری موجود و شکل پلان، بنای اولیه آن به قرن های نخست اسلام برمی‌گردد.

همچنین با توجه به ساختار بنا و کتیبه ‌های دراویش، به ویژه آیه پیشانی محراب، به نظر می ‌رسد که این بنا در اصل نه یک مسجد، بلکه شاید یک خانقاه و در دوره‌ های دورتر (قبل از اسلام) شاید یک آتشکده بوده است.

حمام کوشک، در جلوی ایوان ورودی و به صورت زیرزمینی بوده و متعلق به دوران تیموریان است.

حمام کوشک در مجاورت مسجد کوشک واقع گردیده است. سابقه تاریخی این حمام به طور دقیق مشخص نیست و در این خصوص دو احتمال وجود دارد اول اینکه همزمان با مسجد کوشک ساخته شده باشد که در این صورت در سده های نخستین اسلامی بنا شده است و دیگر اینکه با توجه به فرم های معماری بنا در دوره‌ی صفویه بنا شده باشد. موقعیت حمام در کنار مسجد و آب انبار تعریف خاصی از فضای معماری شهری در این محدوده می باشد. در خصوص معماری حمام، جهت کاهش تبادل حرارتی بین داخل و خارج فضای حمام، بنای حمام داخل زمین قرار گرفته است که در مقابل زلزله نیز بر مقاومت آن می افزاید. تأمین نور حمام از طریق هورنوهای پوشش تأمین شده است.

فضاهای این حمام شامل ورودی، راهروی پیچ در پیچ، بینه، سربینه، میان در، گرمخانه، خزینه، گلخن و هیزم دان می باشد.

در کف این حمام کانال های گربه رو وجود دارد که دود حاصل از گرم کردن آب حمام از آن عبور کرده و باعث گرم شدن فضای حمام می شود.

این حمام دارای دو بخش جداگانه مردانه و زنانه بوده که دسترسی به آن ها از دو سردر شمال غربی و جنوب غربی فراهم می شده است.

در این مجموعه دو انبار دیده می شود که یکی از آنها از تغییر حوض به آب انبار بوجود آمده است که هنوز سردر حوض آن موجود می باشد. با توجه به بررسی های صورت گرفته احتمالاً قدمت این سازه های آبی به دوره صفویه بر می گردد.