آبشار چلم ریز یا چلم رز در استان گلستان واقع است. این آبشار در جنوب شهرستان بندر گز و در نزدیکی روستای استون آباد واقع شده و مسیر دسترسی به آن نیاز به مهارتهای فنی و تجهیزات کوهنوردی دارد. دسترسی به این آبشار از راه مستقیم روستای استون آباد به طرف جنگل میسر است. راه های دسترسی دیگری نیز وجود دارد که با گذشتن از ایستگاه فروهر یا همان ایستگاه منابع طبیعی و عبور از راه فرعی به طور دقیق در قسمت شرقی آن قرار می گیرید. با ۱۵ دقیقه سنگ نوردی در جنگل پای آبشار خواهید رسید. ارتفاع این آبشار در حدود ۱۵ متر است.

یارم تپه یا به زبان محلی یاریم تپه شامل آثار اولین سکونت اقوام دوره ماقبل تاریخ و روزگار باستان در دشت است و ظاهرا این اقوام از هزاره پنجم قیل از میلاد در این محل ساکن شده و مدارج ترقی را تا اواخر دوره ساسانی در این جلگه پیموده‌اند. یارم تپه به علت سکونت‌های مداوم شکل مرتب و منظمی را ندارد.

در غرب مراوه‌ تپه در نوار مرزی کنونی ایران و ترکمنستان، آرامگاه شاعر و عارف ترکمن مختوم‌قلی فراغی قرار دارد که روی تپه‌ای بنا شده است. وی در سن ۵۷ سالگی از دنیا رفت و در قبرستان آق‌قلا در کنار مزار پدرش؛ دولت‌محمد آزادی که خود از شاعران و متفکران ایرانی در علوم اسلامی و صاحب‌نام در آن زمان بود، به خاک سپرده شد. شخصیت مختوم‌قلی فراغی در بین ایرانیانِ ترکمن و هم‌تباران آن‌ها در جمهوری ترکمنستان از جایگاه خاصی برخوردار است.

مسجد و مدرسه کریم ایشان در شرق کلاله و در روستای کریم ایشان در استان گلستان واقع شده و از آثار دوره قاجار است. ساختمان آجری مسجد با نقشه مربع مستطیل بنا شده و شامل یک شبستان با سردر ورودی است که سقف آن با ۴ گنبد پوشیده شده است. مدرسه نیز با آجر بنا شده و نمای خارجی سردر ورودی آن با کاشی است. درِ ورودی مدرسه که فاقد ظرافت هنری است حاوی یک بیت شعر است که ماده تاریخ ساخت این مدرسه را روشن می‌کند. سال ۱۳۲۸ قمری ماده تاریخ در این مدرسه است، گویا برخی قطعات آن بعدها ساخته شده است.

در ۱۰ کیلومتری شرقی بندر ترکمن، در نزدیکی روستای خوجه لر، قدمگاه بهاء الدین نقشبندی قرار دارد. بنا به روایات، بهاء الدین نقشبندی مرتاضی قدیس گونه بوده که پیروان او هنوز در هند ، چین و ایران زندگی می کنند. ظاهرا این شخص مدتی در این مکان اقامت داشته که اکنون تبدیل به این مکان مقدس شده است.وی در سال ۷۹۱ ه.ق فوت کرده و صومعه وی در بهاء الدین بخارا هنوز فعال است. این محل مورد توجه زنان نازا است و گفته می شود نذر برای این بارگاه حاجت کسانی را که برای بچه دار شدن مراجعه می کنند را برآورده می کند.

فانوس دریایی بندرگز بنایی به جای مانده از دوره قاجاریه است که انگلیسی ها برای شناسایی کشتی و قایق های عبوری در شرق دریای خزر ساختند؛ این بنای تاریخی مرداد ماه ۱۳۸۴ در فهرست آثار تاریخی کشور به ثبت رسید.مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گلستان محاصره شدن فانوس دریایی بندرگز را در بین ساخت و سازهای غیر مجاز مورد تایید قرار داد.قربانعلی عباسی در گفت و گویی اظهار کرد: متولیان شهری بندرگز بدون رعایت حریم میراث فرهنگی به برخی مجوز ساخت و ساز داده اند که می تواند تهدیدی برای این آثار تاریخی به شمار رود.

غار گرو یکی دیگر از غارهای طبیعی استان گلستان است. دهانه این غار بر اثر شدت جریان آب شکل گرفته است. اول بهار از دهانه غار آب جاری می شوده. غار گرو در 10 کیلومتری شهرستان گالیکش در روستای دوزین واقع است. ارتفاع غار تا سطح زمین 2000 متر است، غار گرو فقط دارای یک دهانه می باشد.

غار کیارام که در محل به نام «غار وسط دل دل» معروف است، در ۶ کیلومتری روستای فرنگ از توابع فارسیان (در ۱۳ کیلومتری گالیکش) شهرستان مینودشت قرار دارد. غار کیارام به لحاظ قدمت، قدیمی‌ترین غار مسکونی شناخته شده در استان گلستان محسوب می‌شود. در سال ۱۳۴۲ خورشیدی، چارلز مک بورنی از دانشگاه کمبریج انگلستان مکان باستانی فوق را شناسایی و اقدام به گمانه‌زنی نمود. بر اساس آثار به دست آمده از حفاری، قدمت این مکان به دوره پارینه سنگی میانه (حدوداً صدهزار سال قبل از میلاد) می‌رسد و این غار در این دوران محل سکونت گروه‌های شکارچی و جمع‌آوردگان غذا بوده است.

غارحمام خدایی در ارتفاع 1050 متری از سطح دریا قرار داره و یک دهانه داره. در شرق روستای پنو و در کنار راه فرعی روستای پنو به دوزین، دهانه بزرگ این غار به خوبی در کنار دره کم عمقی که اهالی محل به آن اریبی می گن، مشخصه. روستای پنو از توابع دهستان فارسیان بخش گالیکش شهرستان مینودشت در قدیم به دلیل شکل خاص غار، مردم روستای پنو در زمستان برای استحمام از آب داخل غار و در تابستان از آب موجود در مقابل غار استفاده می کردن، بنابراین به دلیل کارکرد این غار برای مردم محل، به این نام معروف شد.

سد وشمگیر به نام یکی از حکمرانان زیاری سده ۴ هجری قمری، در فاصله ۵۰ کیلومتری شمال شرقی گرگان و در محلی به نام سنگ سوار، بر روی رودخانه گرگان‌رود، در سال ۱۳۴۹ ساخته شده است. این سد دارای یک مخزن اصلی با طراحی اولیه ۶۰ میلیون مترمکعب و سه منبع ذخیره است که ذخیره اول با ظرفیت ۱۸ میلیون مترمکعب، همزمان با احداث سد، تعبیه و ساخته شده است و ذخیره دوم با ظرفیت ۱۲ میلیون مترمکعب در سال ۱۳۶۳ احداث و ذخیره سوم با ظرفیت ۶ میلیون مترمکعب است.