کانال نخاع، یک فاصله باریک درون ستون فقرات است که ممکن است بر اعصابی که از ستون فقرات عبور می کنند، فشار وارد کند. تنگی کانال نخاعی اغلب در قسمت پایین کمر و گردن وجود دارد ؛ برخی افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی ممکن است علائم بیماری نداشته باشند برخی دیگر ممکن است درد، خارش، بی حسی و ضعف ماهیچه را تجربه کنند

شانه ها ممکن است که در طول زمان بدتر شوند. تنگی کانال نخاعی معمولاً براثر تغییرات فرسایش و یا پارگی در ستون فقرات مربوط به آرتروز ایجاد می شود. در موارد حاد، پزشکان ممکن است جراحی را برای ایجاد فضای اضافی برای طناب نخاعی یا اعصاب توصیه کنند.

انواع تنگی کانال نخاعی:

انواع تنگی کانال نخاعی با توجه به جایی که در ستون فقرات اتفاق می افتد، طبقه بندی می شوند ؛ امکان دارد بیش از یک نوع داشته باشد.

دو نوع اصلی تنگی کانال نخاعی، عبارتند از:

تنگی مهره های گردنی و کمری:

در این شرایط، باریک شدن در قسمت ستون فقرات در گردن شما رخ می دهد.

تنگی مهره های کمری:

در تنگی کانال کمری همانطور که در بخش سلامت نمناک اشاره شده است ریشه های اعصاب نخاعی در قسمت پایینی کمر تحت فشار قرار می گیرند و این وضعیت مخصوصا هنگام فعالیت کردن می تواند سبب ایجاد علائم درد سیاتیک (مور مور شدن، ضعف یا بی حسی که از قسمت پایین کمر تا به باسن و پاها منتشر می شود) شود.

علائم تنگی کانال نخاعی کمری و گردنی :

بسیاری از مردم شواهدی از تنگی نخاع در MRI یا CT اسکن دارند، اما برخی نیز ممکن است علائم این بیماری را نداشته باشند. زمانی که این اتفاق می افتد، اغلب به تدریج شروع می شود و در طول زمان بدتر می شوند.

نشانه ها بسته به موقعیت تنگی و اعصاب تحت تاثیر قرار می گیرند، که این نشانه ها عبارتند از:

در قسمت گردن (ستون فقرات گردنی):

• بی حسی یا گزش در دست، بازو، کف پا یا ساق پا
• ضعف در یک دست،یا پا
• مشکلات راه رفتن و تعادل
• در موارد شدید، اختلال روده یا مثانه (ادرار فوری و بی اختیاری)

در قسمت پایین کمر (کمری):

• بی حسی یا گزش در کف پا یا ساق پا
• ضعف در کف پا یا ساق پا
• درد یا گرفتگی در یک یا هر دو پا وقتی که شما برای مدت زمان طولانی یا زمانی که راه می روید ایجاد می شود، که معمولاً زمانی که خم می شوید یا می نشینید، بهتر می شود.
• درد کمر

اگر هر یک از علائم بالا را دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

علت تنگی کانال نخاعی :

ستون فقرات از گردن تا پایین کمرتان امتداد دارد. استخوان های ستون فقرات شما یک مجرای نخاعی را شکل می دهند که از نخاع محافظت می کند. برخی از مردم با یک ستون فقرات کوچک به دنیا می آیند اما بیشتر تنگی های ستون فقرات زمانی اتفاق می افتد که آسیبی برای محدود کردن فضای باز در ستون فقرات رخ می دهد.

علل تنگی کانال نخاعی، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رشد زیادی استخوان:

آسیب پوششی و پارگی آرتروز روی استخوان های ستون فقرات می تواند باعث ایجاد افزایش استخوان شود که می تواند به تنگی ستون فقرات تبدیل شود. بیماری پاگت، بیماری استخوانی است که معمولاً بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد و نیز می تواند موجب اختلال استخوان در ستون فقرات شود.

فتق دیسک:

بالشتک های نرمی که به عنوان جذب کننده شوک بین مهره های شما عمل می کنند، معمولاً با افزایش سن خشک می شوند. ترک های موجود در یک قسمت خارجی دیسک ممکن است به برخی از مواد درونی نرم اجازه فرار و فشار بر روی طناب نخاعی یا عصب را بدهد.

رباط های ضخیم:

طنابهای سخت که به کمک استخوان های ستون فقرات شما کمک می کنند، در طول زمان می توانند سفت و ضخیم شوند. این رباط های ضخیم می توانند به کانال نخاعی برسند.

تومورها:

تومورهای غیر عادی می توانند درون نخاع شکل بگیرند، در داخل غشا که طناب نخاعی یا در فاصله بین نخاع و ستون فقرات را پوشش می دهند و چنانچه در بخش سلامت نمناک گفته شده است این ها غیر معمول هستند و بر روی تصویربرداری از ستون فقرات با MRI یا CT تمایز ایجاد می کنند.

آسیب های نخاعی:

حوادث رانندگی و آسیب های دیگر می تواند منجر به نابجایی یا شکستگی یک یا چند ستون فقرات شود. استخوان جا به جا شده در اثر شکستگی ستون فقرات ممکن است به محتویات کانال نخاعی آسیب برساند.

عوامل خطر تنگی کانال نخاع:

بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع بالای 50 سال سن دارند. اگر چه تغییرات فاسد کننده می تواند موجب آسیب نخاع در افراد شود، اما عوامل دیگری نیز باید در نظر گرفته شوند.

این اختلالات عبارتند از:آسیب ها و ناهنجاری های مادرزادی نظیر اسکولیوز و بیماری ژنتیکی که بر رشد استخوان و ماهیچه در بدن تاثیر می گذارد. تصویربرداری از ستون فقرات می تواند این علل را متفاوت کند.

مشکلات تنگی کانال نخاع:

به ندرت، تنگی شدید ستون فقرات درمان نشده ممکن است پیشرفت کند و دائمی شود:

• بی حسی
• ضعف
• مشکلات تعادلی
• بی اختیاری
• رعشه و فلج

تشخیص تنگی کانال نخاع:

برای تشخیص تنگی ستون فقرات, پزشک شما ممکن است از شما درباره علائم و نشانه ها سوال کند, تاریخ پزشکی شما را مورد بحث قرار دهد و معاینه فیزیکی انجام دهد. او ممکن است چندین آزمایش تصویر برداری را ترتیب دهد تا علت علائم و نشانه های شما را مشخص کند.

تست های تصویربرداری:

این تست ها ممکن است شامل این موارد باشند:

اشعه ایکس:

اشعه ایکس کمر شما می تواند تغییرات استخوانی مانند استخوان اسپور را نشان دهد، که ممکن است فضای داخل کانال را باریک کند. هر پرتو x شامل یک مواجهه کوچک با تابش است.

ام آر آی:

ام آر آی، از یک مغناطیس قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر مقطعی ستون فقرات شما استفاده می کند. این تست می تواند آسیب به دیسک ها و رباط ها و همچنین وجود تومورها را تشخیص دهد. مهم ترین آن ها, این است که نشان دهد اعصاب در نخاع تحت فشار هستند.

سی تی اسکن:

اگر نمی توانید ام آر آی بدهید, پزشک شما سی تی اسکن را توصیه می کند, تستی که تصاویر اشعه x را از زوایای مختلف می تاباند تا تصاویر مقطع عرضی بدن شما را بگیرد. سی تی اسکن بعد از تزریق ماده کنتراست انجام می شود. رنگ ستون فقرات و اعصاب نخاعی را مشخص می کند و می تواند دیسک های فتق, مهمیز و تومورها را نشان دهد.

درمان تنگی کانال نخاع:

درمان تنگی ستون فقرات به محل تنگی و شدت علائم و نشانه های بیماری بستگی دارد. با پزشک خود در مورد درمان مناسب برای مشکل خود صحبت کنید. اگر علائم شما ملایم هستند و یا شما هیچ چیزی را تجربه نمی کنید, پزشک ممکن است شرایط شما را با قرار ملاقات های منظم تحت نظر بگیرد.

او ممکن است برخی توصیه های خود مراقبتی را ارائه کند که می توانید در خانه انجام دهید. اگر این افراد کمکی نمی کنند, ممکن است دارو و یا درمان فیزیکی را تجویز کند. اگر درمان های دیگر کمکی نکرده باشند, جراحی می تواند گزینه ای باشد.

داروها برای تنگی کانال نخاع:

مسکن ها:

داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن ممکن است به صورت موقت برای کاهش ناراحتی تنگی نخاع استفاده شوند. آنها معمولا برای مدت کوتاهی توصیه می شوند، زیرا شواهد کمی از سود استفاده طولانی مدتشان وجود دارد.

داروهای ضد افسردگی:

دوزهای شبانه داروهای ضد افسردگی از جمله آمی تریپتیلین می توانند به تسکین درد مزمن کمک کنند.

داروهای ضد تشنج:

برای کاهش درد ناشی از اعصاب آسیب دیده, از داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین و پره گابالین استفاده می شود.

اپیوئیدها:

داروهایی که حاوی کدئین هستند, می توانند برای تسکین درد کوتاه مدت مفید باشند. کافئین ممکن است برای درمان طولانی مدت محتاطانه در نظر گرفته شوند اما آن ها خطر عوارض جانبی جدی از جمله تبدیل شدن به عادت را دارند.

فیزیوتراپی برای درمان تنگی کانال نخاع:

برای افرادی که تنگی ستون فقرات دارند, تلاش برای کاهش درد شایع است. اما این می تواند منجر به ضعف عضلانی شود که می تواند منجر به درد بیشتر شود. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما تمریناتی را یاد دهد که ممکن است به شما کمک کند:

• قدرت و استقامت خود را بسازید
• انعطاف پذیری و پایداری ستون فقرات خود را حفظ کنید
• تعادل خود را بهبود دهید
• تزریق استروئید
• ریشه های عصبی شما ممکن است در نقاطی که تحت فشار هستند, متورم و تحریک شوند. در حالی که تزریق یک داروی استروئیدی به داخل فضای اطراف, تنگی را برطرف نمی کند, اما می تواند به کاهش التهاب و تسکین برخی از درد کمک کند.
• تزریقات استروئیدی برای همه کار نمی کنند. تزریق مکرر استروئیدی ممکن است استخوان های اطراف و بافت همبند را تضعیف کند, بنابراین فقط چند بار در سال می توانید این تزریقات را انجام دهید.

روش رفع فشار برای درمان تنگی کانال نخاع:

با این روش, از ابزارهای شبیه سوزن برای حذف بخشی از لیگامان ضخیم در پشت ستون فقرات استفاده می شود تا فضای کانال نخاع را افزایش داده و آن را از هم جدا کند. تنها بیمارانی با تنگی ستون فقرات کمری و لیگامان ضخیم واجد شرایط این نوع برداشت فشار هستند.

این روش تصویری از طریق پوست است - فشار دادن کمری (PILD) هدایت می شود. این نیز کم فشار تهاجمی کمری (خفیف) نامیده می شود، اما برای جلوگیری از سردرگمی با روش های جراحی حداقل تهاجم، پزشکان عبارت PILD را تصویب کرده اند.

از آنجا که PILD بدون بی حسی عمومی انجام می شود، ممکن است یک گزینه برای برخی افراد با خطرات جراحی بالا از دیگر مشکلات پزشکی باشد.

درمان تنگی کانال نخاع با جراحی:

جراحی ممکن است در صورتی در نظر گرفته شود که درمان های دیگر به شما کمک نکنند. اهداف جراحی شامل تسکین فشار طناب نخاعی یا ریشه های عصبی با ایجاد فضای بیشتر درون مجرای نخاع هستند.

جراحی بر روی فشار، موثرترین راه برای حل و فصل علایم تنگی کانال نخاع است. همانگونه که در بخش سلامت نمناک گفته شده است تحقیقات نشان می دهند هنگامی که جراحی توسط جراحان با تجربه انجام شود، جراحی ستون فقرات منجر به عوارض کمتری می شود.

برای پرسیدن در مورد تجربه جراحتان در مورد جراحی تنگی کانال نخاعی دچار تردید نشوید. نمونه هایی از روش های جراحی برای درمان تنگی کانال نخاع از جمله:

لامینکتومی:

این روش قسمت پشتی (لامینا) ستون آسیب دیده را حذف می کند. گاهی اوقات به عنوان جراحی فشار نامیده می شود, زیرا فشار بر اعصاب را با ایجاد فضای بیشتر در اطراف خود راحت می کند.

در برخی موارد, این مهره ممکن است نیاز به متصل شدن به مهره متصل به مهره های فلزی و یک پیوند استخوان (ترکیب ستون فقرات) برای حفظ قدرت ستون فقرات را داشته باشد.

لامینوتومی:

این روش تنها بخشی از لامینا را حذف می کند و به طور معمول یک سوراخ را به اندازه کافی بزرگ می کند تا فشار را در یک نقطه خاص کاهش دهد.

لامینوپلاستی:

این روش فقط بر روی مهره ها در گردن (ستون فقرات گردنی) انجام می شود. این شاخه از طریق ایجاد یک لولا بر روی لامینا, فضای درون کانال نخاع را باز می کند. سخت افزار فلزی شکاف را در بخش باز ستون فقرات ایجاد می کند.

جراحی کم تهاجمی:

این روش عمل جراحی استخوان یا لامینا را به طریقی که آسیب به بافت سالم نزدیک را کاهش می دهد، از بین می برد. این منجر به عدم نیاز کم تر به ادغام می شود. در حالی که ادغام روش مفیدی برای تثبیت ستون فقرات و کاهش درد است، با اجتناب از آن ها می توانید خطرات بالقوه مانند درد جراحی و التهاب و بیماری در بخش های مجاور ستون فقرات را کاهش دهید.

علاوه بر کاهش نیاز به طناب نخاعی، یک روش حداقل تهاجمی برای عمل جراحی در زمان بازیابی کوتاه تر نشان داده می شود. در اغلب موارد، این عملیات ایجاد فضا به کاهش علائم ستون فقرات کمک می کند.

اما برخی نشانه ها حاکی از آن هستند که بعد از جراحی بدتر می شوند. دیگر خطرات جراحی شامل عفونت، پارگی غشایی است که طناب نخاعی را پوشانده است و یک لخته خونی در سیاه رگ پا و زوال نورولوژیکی است.

درمان های بالقوه آینده برای تنگی کانال نخاع:

آزمایش ها بالینی در حال انجام هستند تا استفاده از سلول های بنیادی را برای درمان بیماری های عفونی کننده نخاعی مورد آزمایش قرار دهند. این روش گاهی پزشکی احیا کننده نامیده می شود. آزمایش ها درمانی ژنومیک نیز انجام می شوند که ممکن است منجر به درمان های ژن جدید برای نخاع شوند.

پزشکی جایگزین برای درمان تنگی کانال نخاع:

داروهای یکسان و درمان های جایگزین ممکن است با درمان های معمول به کار روند تا به شما در مقابله با آسیب های نخاع کمک کنند. نمونه ها عبارتند از:

ماساژ:

درمان فن ماساژ و جابه جا کردن ستون فقرات

طب سوزنی:

اگر به این گزینه های درمانی علاقمند هستید با پزشک خود صحبت کنید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی تنگی کانال نخاع:

شما قرار ملاقات های مکرری با پزشک خود برای نظارت بر وضعیت خود خواهید داشت. او می تواند پیشنهاد کند که چندین درمان خانگی در زندگی خود داشته باشید، از جمله:

داروهای ضد درد مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن که می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. همچنین ممکن است اعمال گرما یا یخ به گردن شما تسکین یابد.

اما سایر توصیه ها و درمان های خانگی عبارتند از:

حفظ وزن سالم:

تلاش کنید که وزن سالمی داشته باشید. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، ممکن است پزشک شما توصیه کند که وزن کم کنید. از دست دادن وزن اضافی می تواند موجب کاهش درد با اعمال فشار بر پشت، به ویژه بخش کمری ستون فقرات شود.

استفاده از یک عصا:

علاوه بر ارائه ثبات، این وسایل کمکی می توانند به تسکین درد با اجازه دادن به شما در هنگام راه رفتن کمک کنند.

ورزش:

ورزش کردن، تمرینات کششی و تقویتی ممکن است به باز کردن ستون فقرات کمک کند. با یک درمانگر جسمی یا پزشک خود در مورد کارهایی که در خانه انجام می دهید صحبت کنید.

روش های درمان آسیب های نخاع:

تمرین های هوازی:

ورزشهای هوازی بهترین ورزش برای تنگی کانال نخاع هستند. موثرترین ورزش، دوچرخه ثابت است. در هنگام انجام این تمرین، ستون فقرات خود را به سمت جلو خم کنید. این کار به حفظ انعطاف پذیری مفاصل و افزایش مقاومت نخاع کمک می کند. پیاده روی بر روی تردمیل تمایل برای بهبود قدرت ماهیچه ها نیز مفید است.

همچنین می توانید ورزش های کششی انجام دهید که ماهیچه های کمر و شکم را تقویت می کند. این کار برای تسکین علایم درد و بی حسی کار زیادی انجام خواهد داد.

فعالیت های خود را محدود کنید:

• اگر ایستادن یا پیاده روی درد شما را افزایش می دهد، از انجام این کار اجتناب کنید.
• نشستن و خم شدن به جلو، درد را به طور قابل توجهی کم می کند.
• زمانی که برای مدت طولانی می نشینید، باید ببینید که کمرتان به خوبی پشتیبانی می شود یا خیر.
• زمانی که درد دارید، خود را به صورت غیر ضروری مجبور به فشار آوردن نکنید.
• تا آنجا که می توانید استراحت کنید و تنها آن کارهایی را که می توانید به راحتی بدون درد مدیریت کنید، انجام دهید.

استفاده از یک تشک سفت:

باید بر روی یک تشک محکم بخوابید که زمانی که بر روی آن دراز می کشید، پشت خود را صاف نگه دارید. یک تشک نرم باعث ایجاد قوس می شود که بر روی ریشه های عصبی فشار می آورد و درد را تشدید می کند.

برای حمایت بهتر از بالش زیر زانوهایتان استفاده کنید. اگر اضافه وزن داشته باشید، کاهش وزن تان برای کاهش وزن بسیار مهم است چون فشار و استرس اضافی بر روی پشتی و نیز مفاصل ایجاد می کند.

اعمال یک کیسه یخ:

یک کیسه را با تکه های یخ پر کنید و آن را به مدت ده تا بیست دقیقه روی قسمت دردناک قرار دهید. نه تنها التهاب را کاهش می دهد، بلکه درد را هم به طور قابل توجهی کاهش می دهد. هر زمان که درد شدید یا غیرقابل تحمل می شود، می توانید از آن استفاده کنید.

زردچوبه:

زردچوبه پر از قدرت شفابخشی و ضد التهابی است که باعث کاهش ورم و تسکین درد می شود. خواص آنتی اکسیدانی آن ایمنی بدن را افزایش می دهد و بدن را تصفیه می کند و گردش خون را افزایش می دهد.

یک قاشق چای خوری از زرد چوبه را با یک لیوان شیر گرم مخلوط کنید و یک بار در صبح و یک بار قبل از رفتن به رختخواب بنوشید. شما می توانید از زرد چوبه در طول سال استفاده کنید تا سالم بمانید.

رژیم ضد التهابی:

مصرف مواد غذایی مانند شکر, گوشت پرورده, محصولات محلول شیمیایی, محصولات گندم تصفیه شده, الکل و میان وعده های بسته بندی شده را کاهش دهید.

غذاهای ضد التهابی مانند سبزیجات سبز برگ, چربی های سالم از جمله روغن زیتون بکر و روغن نارگیل, " پروتئین های تمیز و لخم" (تخم مرغ های بدون قفس, گوشت گاو تغذیه شده با علف, و غذاهای تخمیری که حاوی پروبیوتیک هستند) مصرف کنید. مکمل هایی برای کاهش درد شامل زردچوبه، روغن ماهی امگا 3، گلوکزامین، MSM و آنزیم های پروتئولیتیک است.

عوامل مهم دیگر برای کاهش التهاب و درمان تنگی کانال نخاع:

• اجتناب از مصرف سیگار
• کاهش استرس
• خوب خوابیدن
• کشش برای حفظ انعطاف پذیری بدن
• رو زمین بنشینید و پاها را دراز کنید و بکشید
• روی زمین زانوهایتان را به سمت قفسه سینه بکشید
• کشش بر روی شکم و بلند کردن قفسه سینه یا پاها
• کشش چهارسر، که می تواند با ایستادن، خم شدن یک زانو و کشیدن پا پشت سرتان انجام شود.
• کشش باسن و عضلات لگن در حالت دراز کشیده و زانوهایی خم شده، یک مچ پا را روی زانوی دیگر قرار هید و کمر و ران ها را هم کش دهید

*توجه داشته باشید که با انجام چنین تمریناتی، درد طبیعی است.