تنگ درکش و ورکش درشهر جونقان استان چهارمحال و بختیاری واقع است. این مکان یکی از مهم ترین گذر گاههای خوزستان به اصفهان که در دوره های مختلف به اسامی همچون راه ایلامی به گابیان ،راه دزپارت،راه اتابکان،راه سلطانی صفوی و راه بختیاری شهرت داشته است. بختیاری ها با استفاده از خاصیت جغرافیایی بی نظیر این تنگه جلوی قشون انگلیس را بستند و آن ها را متوقف کردند . این تنگه زیبا در ده کیلومتری جونقان به سمت اردل واقع شده و به علت شیب زیاد و صخره ای بودن از بالای جاده دید ندارد .

خان اوی یکی از زیباترین بناهای تاریخی ماندگار از عهد ایلخانی در چهارمحال و بختیاری است و در مدخل این دره زیبا واقع شده است . مجموعه طاقهای سنگی جونقان که به خان اوی (خانه خان) شهرت دارند به معنی کاروانسرای آبی است که تا گذشته ای نه چندان دور از آن استفاده می شد. ساختار خان اوی با شیوه ای خارق العاده به صورت خشکه چین و با استفاده از روش نخ کشی گلی به شکل گهواره ای باز با نمای هلالی ساخته شده است.

این طاقهای قوسی تا عمق ۷ متر ، ارتفاع دو و نیم متر و عرض سه متر ساخته شده که طی قرون متمادی در برابر زلزله های فراوان و سایر عوامل طبیعی تخریبگر مقاومت کرده است . این اثر در مدخل راه باستانی تنگ درکش ورکش به عنوان کاروانسرا – پاسگاه – راهدارخانه جاده ای مورد استفاده قرار می گرفته است وقدمت آن به زمان ساسانی تا ایلخانی بر می گردد.

این منطقه دیدنی بدلیل داشتن گذرگاه ها و دره های عمیق کوهستانی، عبور و گذر از آن را برای عشایر دشوار می کرده است. به دلیل شیب های تند به سمت بالا و پایین در این مسیر، افراد مجبور می شدند زین یا همان جل چهار پایان بارکش را گاهی به جلو (درکش) و گاهی به عقب (ورکش) اند یا بکشند و دلیل نامگذاری به تنگ درکش و ورکش هم همین امر بوده است. برای دسترسی به این تنگه می توان از جاده ارتباطی جونقان به اردل در استان چهار محال و بختیاری استفاده کرد.