پل سرخده ساوه  در تاریخ ۱۴ مهر ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.این پل که دارای قدمت بالای تاریخی است  در پانزده کیلومتری جنوبشهر ساوه و در ساحل جنوبی رودخانه قره چای در روستای “سرخده” قرار دارد. دستیابی به این آبادی پس از عبور از روی یک پل سنگی- آجری که بر روی قره چای احداث شده است، ممکن می شود.این پل در نزد اهالی ترک زبان به “دفورگوز” (نه چشمه) معروف است. در غرب این پل و به فاصله صد و پنجاه متری، یک دهانه از پل دیگری به نام “تک گوز” (تک چشمه) قرار دارد. از پل تک چشمه یک دهانه آجری باقی مانده است که با دقت بیشتر در حفره های ایجاد شده در پایه های آن می توان پی پل را از قلوه سنگ دید. پل نه چشمه نیز در حال حاضر به دلیل دیوارچینی زیر اولین طاق جنوبی دارای هشت دهانه است.

با مشاهده مصالح به کار رفته در ساخت این پل و گوناگونی شیوه های اجرا، سه دوره ساخت و مرمت و یک دوره تعمیرات متاثر از یک دیگر در این پل قابل تشخیص است.طراح پل با آگاهی از شیب طبیعی زمین در مسیر رودخانه قره چای به جهت اجتناب از احداث پلی با دهانه های فراوان و طول زیاد و با ایجاد دیواره های سنگی در ساحل شمالی، تنگه باریکی بین این دو دیوار و سطح مرتفع ساحل جنوبی به وجود آورده است.بدین منظور برای احداث دیواره، مکانی در سیصد متری غرب محل احداث پل در نظر گرفته شده تا با ساخت دیوار سنگی عظیمی تا نزدیک های این پل، عرض گسترده و وسیع قره چای در محل پل به هشتاد متر تقلیل یابد تا نیازی به احداث پلی وسیع نباشد.قدمت پل هشت چشمه به دوره صفوی و پل یک چشمه به سده های اولیه اسلام باز می گردد.